Wond behandeling wordt zeer interessant als je verder kijkt dan observaties en vergelijking van interventies. Vooral door de “omic”-diagnostische technieken is het sinds de eeuwwisseling makkelijker geworden om grote en complexe systemen te analyseren. Hierdoor zijn we in staat om in plaats van de gebruikelijke “trial and error” onderzoeken ons verder in de wond te verdiepen. In het algemeen wordt artikelen over wondgenezing tegenwoordig gesproken over genen en eiwitten. Genen en eiwitten zijn een belangrijk onderdeel van de procesbesturing van het lichaam. Daarom is het zinvol om te onderzoeken hoe ze (samen) werken in regenererend weefsel. Want, vrij naar Goethe; alle levende zaken zijn met elkaar verbonden, als je de verbinding niet ziet heb je niet goed genoeg gekeken. Dus we zouden alle “spelers” in de regeneratie (genen, eiwitten, vetten etc) met elkaar moeten kunnen verbinden. Dat doen o.a. we door de beschikbare literatuur door te nemen en door onderzoek te doen. Maar deze kennis is verdeeld en het is vaak lastige artikelen met elkaar te verbinden. Gelukkig zijn hier een paar gereedschappen om kennis in een breder verband te plaatsen beschikbaar; de site reactome laat zien hoe de processen op basaal niveau zijn georganiseerd en de plug in ferret levert diepte en achtergronden voor artikelen op pubmed. Het zijn beide gereedschappen voor onze zoektocht om het gebrek aan logica in het huidige wondonderzoek kunnen begrijpen.
Het breder verband; de weg vinden in de de menselijke stofwisseling
