Tag Archives: Cost

General

Jaarlijks 18.000 dodelijke decubitus slachtoffers in Nederland?

Comment

In een BBC bericht staat dit: “Pressure sores kill 60,000 people a year and cost the NHS £2.1bn annually.” Als we dit naar Nederland vertalen, het Verenigd Koninkrijk heeft 55 miljoen inwoners en Nederland heeft er 17 miljoen.  (ongeveer 0,3x Engeland.) Dat zou betekenen dat er in Nederland 18.000 personen per jaar overlijden aan decubitus wonden. Waarbij de kosten dan op ongeveer 700 miljoen euro op jaarbasis uitkomen.

Ik denk dat de kosten wel kloppen. Het CAPgemini rapport (Capgemini Consulting, Innovatie van complexe wondzorg.  2014) komt zelfs veel hoger uit.

Het aantal slachtoffers klopt denk ik niet, dat zal (veel) lager liggen. (Al was het maar omdat ik dat altijd aan professionals vraag)

Zo’n bericht roept wel vragen op. Om te beginnen is het onduidelijk waar het getal vandaan komt. Als het uit het hoofd van een overijverige medewerker van het bedrijf komt (wat niet onmogelijk is) snap ik niet waarom professor Moore en de BBC er in mee gaan. Maar waar rook is, is vuur en als het getal wel “hard” is hebben we hier een probleem.

Maar dat is niet het echte probleem.

Het echte probleem is dat een wond als doodsoorzaak bijna niet te vinden is in de Nederlandse statistiek. ( Capgemini Consulting, Innovatie van complexe wondzorg.  2014)

We zijn in Nederland blijkbaar van mening dat je aan wonden niet doodgaat. (Anders had er wel ergens een getal in de statistiek gestaan).

Maar als in het Verenigd Koninkrijk 60.000 decubitus doden worden geteld, waarom tellen we er in Nederland dan 0? Het zijn er trouwens geen nul, ik sprak laatst ook nog iemand die ervan overtuigt was dat er in Nederland niemand aan decubitus overlijdt. Dat wil zeggen, tot een overstap naar een andere instelling. Toen is de overtuiging 180 graden gedraaid. Dus ja, ook in Nederland overlijden mensen aan decubitus en ja er is kwaliteitsverschil.

Maar hoeveel weten we dus niet. En het lijkt erop dat we het ook niet willen weten (lees; een wond is een complicatie en geen indicatie), want als er ineens 18.000 of 1.800 doden blijken te zijn kun je niet op je handen blijven zitten. En dat geeft gedoe.

Behalve cijfermatig is ook onze kennis en kunde van chronische wonden onder de maat waardoor bijvoorbeeld CZ genoodzaakt wordt om op waarde (goedkope verbandjes en onderbetaalde thuiszorg) in plaats van kwaliteit (minder wonden) wondzorg in te kopen. (zie p7 Waardegedreven zorginkoop bij complexe wonden) .

Toch jammer, dat je op waarde moet inkopen terwijl de echte besparingen op kwaliteit te halen zijn. Ik neem aan dat ze daar bij CZ ook niet trots op zijn.

Conclusie:

Een wond wordt in Nederland niet als een probleem gezien. Ook niet als het jaarlijks honderden miljoenen kost en in Engeland blijkbaar tienduizenden slachtoffers eist.

We vinden het wel best zo…

Harm Jaap

 

Ref:

 

Bij vragen kun je gewoon mailen  (harmjsmit-at-gmail.com) of bellen (0645444310)

 

General

Straight Talk Tuesday; Caroline Fife

Comment

Carolyne Fife demonstrates in her columns “the horror of providing wound care”. In two blogs (below) she describes the impact the apparent low stature of wound healing has. Basically; the lack of underpinning of interventions leads to a dramatic reduction of funding. As it should. However, in the case of wound care the lack of underpinning is not a result of lack of efficacy but a lack of research outcomes. So here the reduction of funding is a result of the dysfunction of research. The cause is very simple; having a wound is generally regarded a complication and therefore not interesting. Sadly society and (have to say) most doctors are not interested, lack knowledge, do no research and are astoundingly unaware of the numbers. As a result, the science of wound healing is under-represented and under-developed in the medical profession. (Why don’t we have regeneration specialists? ) Therefore, even if Caroline would have generated data and healed patients (which should not be the same) we still lack a proper framework to translate findings in a wider context. This would be no problem if having a wound was a rare phenomenon. But it is not, wounds lead to massive human suffering and consume a relatively big part of health care spending. But the latter is a financial issue. Luckily the financial guru’s know that if you cut the budget the cost will go down, as simple as that. Doctors agree and push the patients out of their budget (back to home care) asap. The fact that budget cuts cause massive suffering (but numbers do not cry or die) and that the costs resurface somewhere else in the system in a 10-fold time or so is not interesting because that is NIMB-cost. (Not In My Budget) And since 2008 we all know who pays for the final NIMB budget.

Straight Talk Tuesday

The second blog mentioned is below. Is this what you get when one applies regulations instead of knowledge: if you only have a hammer, every problem looks like a nail? Is this the future of EU healthcare funding?

Monday Musings

Monday Musings

General

Kosten wondzorg

Comment

Het is lastig aan te geven hoeveel we aan wondzorg uitgeven in absolute en relatieve zin. Om een of andere reden is het lastig om de Nederlandse gegevens boven water te krijgen. Gelukkig hebben we wel wat informatie beschikbaar, met dank aan Wales.

Het onderstaande artikel wordt aangegeven dat de totale kosten voor patiënten met chronische wonden in Wales £328·8 miljoen pond (463 miljoen euro) bedragen. Dit correspondeert met 5·5% van de totale kosten voor zorg in Wales. Chronische wonden kennen een prevalentie van 6%. Dat komt in de buurt van de kosten voor kanker in hetzelfde Wales. De 2012-13 data geven aan dat de uitgaven de uitgaven stegen van £356.8m in 2011-12 tot £360.9m in 2012-13. Als Nederland niet teveel afwijkt van Wales. Zou het hier ook gaan om 5,5% van de kosten; meer dan 5 miljard euro. De kosten van kanker waren in 2011 5,3% van de totale uitgaven in de gezondheidszorg.

Dus daar heb je het!

Wondzorg is duur, het evenaart de kosten van kanker. Nu is dit duidelijk een gevalletje goochelen met cijfers en appels en peren vergelijken. Onze minister rekent met ongeveer 1,5 miljard aan kosten voor wondzorg. Als we werkelijk met Wales te vergelijken zijn lijkt dat getal te laag. Ondanks alle mitsen en maren blijkt in ieder geval dat als wonden een ziekte was het hoog op de ranglijsten van zorg zou staan (top 5). En hoewel de cijfers boterzacht zijn lijkt het me toch interessant om te weten waarom we in Nederland nog geen derde aan wondzorg uitgeven in vergelijking met Wales.

Laten we naar de patiënten kijken; er zijn blijkbaar heel veel mensen die een wond hebben. In Wales wordt over 6% van de bevolking gesproken. Dat zou in Nederland 960.000 patiënten betekenen. Informele schattingen lopen van 200.000 tot 400.000 patiënten. Dat zou kunnen betekenen dat we ook ongeveer 1/3 van het aantal patiënten hebben.

En dan lijkt het weer te kloppen, behalve dan dat het nu niet duidelijk is waarom ze in Wales zo veel en in Nederland zo weinig patiënten hebben. Per patiënt is het blijkbaar dan weer even duur.

Waarom zijn de cijfers zo onduidelijk in Nederland. Dat is de kern vraag. Want linksom of rechtsom, het is een vervelend en pijnlijk en soms dodelijk, het komt vaak voor en kost veel geld.
Als het een ziekte was had het al lang zijn eigen specialisme gehad en hadden we ook betere data gekend.
De realiteit is dat het geen ziekte is maar een dure complicatie is waar we verrassend weinig van weten. Ik zou er dan ook voor pleiten om er een indicatie van te maken. Een indicatie waarbij we helemaal opnieuw beginnen. Dat het onderzoek stilstaat is een grote kans. De intellectuele uitdagingen en kansen in dit veld zijn enorm. Let wel. Goed onderzoek zal de kosten niet laten dalen of van wonden een ziekte maken. Het zal wel duidelijk maken waarom wondzorg zo duur is en hopelijk de nodige aandacht voor het veld brengen.
Sources: Estimating the costs associated with the management of patients with chronic wounds using linked routine data – Phillips – 2015 – International Wound Journal – Wiley Online Library

http://www.icid.salisbury.nhs.uk/ClinicalManagement/TissueViability/Pages/WoundCareGuidelines.aspx

http://gov.wales/newsroom/healthandsocialcare/2014/140611cancer/?lang=en

http://rivm.nl/Documenten_en_publicaties/Algemeen_Actueel/Nieuwsberichten/2013/Zorg_voor_geest_kost_nog_steeds_het_meest

General

Woundcare spending

Comment

How much do we spend on wound care in relative and absolute terms is a hard question to answer. Luckily we have some information thanks to the Welsh NHS system which provides some data.

The article in the total cost of managing patients with chronic wounds in Wales amounted to £328·8 million – an average cost of £1727 per patient and 5·5% of total expenditure on the health service in Wales.  With a prevalence of 6%. Not too far away from the Welsh expenses on Cancer. The figures for 2012-13 show the total spend has increased from £356.8m in 2011-12 to £360.9m in 2012-13.

So there you have it!

Wound care is expensive, it equals the cancer expenses (90%). Wound care costs were generally believed to be somewhere between 1,5-4% on any healthcare budget. This article adds the number 5.5%. If wounds were a disease it would be easily in the top five of any health care list. I am no specialist but I would bet these numbers are not that different for any EU country.  However, apparently it is not a disease because it rarely shows up on those lists.

First question to answer is: is this real? The answer is: we do not know. We have combined figures from very different sources, there may be logical errors in combining them. And wound care costs are varying from 1 to 5,5%… also not exactly strong data.  And then the question inevitably is: what costs are inside the data we compare?

But even if the data are questionable there are a few issues we should think about.: The sheer number of people literally suffering from wounds; not a few but a significant part of your population up to 6%. And even at low estimates the numbers demand attention.

So how are wounds looked at?
Insurers may see it as a cost disease (Baumol).
Most doctors see it as a complication instead of an indication.

Reality is, it is not a disease but an expensive complication where we, even though many suffer from it, know very little of. I would strongly advice to make it an indication, have a fresh look at the issue and start over. Research not progressing to the point where we have a strong underpinning is paradoxically a chance. I am happy to explain the intellectual challenges and opportunities this field has. Proper research will not magically shrink expenses or turn it into a disease, it will only justify why we spend so much on it. And hopefully bring the much needed attention.

 

Sources: Estimating the costs associated with the management of patients with chronic wounds using linked routine data – Phillips – 2015 – International Wound Journal – Wiley Online Library

http://www.icid.salisbury.nhs.uk/ClinicalManagement/TissueViability/Pages/WoundCareGuidelines.aspx

http://gov.wales/newsroom/healthandsocialcare/2014/140611cancer/?lang=en